Epilog

Wszyscy siedzieli na korytarzu czekając na lekarza. Właśnie przebiegał zabieg Itachiego, uwalniający go od białaczki. Każdy z nas siedział jak na szpilkach. Zobaczyłem przed sobą kubek z ciepłą czekoladą. Wziąłem go do ręki i uśmiechnąłem się wdzięcznie do Sasoriego. Usiadł koło mnie i pocałował w czoło.

-Wszystko będzie dobrze, zobaczysz - powiedział cicho.

-Oby.

Po godzinie zza szklanych drzwi wyszedł szarowłosy lekarz w okularach. Wszyscy wstaliśmy jak jeden mąż. Sasuke podszedł bliżej lekarza.

-Co z moim bratem? - spytał.

Lekarz uśmiechnął się, głaszcząc go po głowie.

-Wszystko poszło pomyślnie. Nie zagraża mu już nic złego. Będzie dobrze.

Siedzieliśmy w pokoju Itachiego, który po 30 minutach wybudził się. Każdy był szczęśliwy, a sam brunet płakał ze szczęścia. Kisame siedział koło niego i tulił do siebie, co pokazywało, że się pogodzili. Bardzo się cieszyłem z ich szczęścia. W jednej chwili poczułem obecność Hidana. Zobaczyłem, że pokazuje mi drzwi, więc przeprosiłem wszystkich i wyszedłem na korytarz.

-Hidan.

-Na mnie już czas Dei.

-Co? - Nie rozumiałem go.

-Udało mi się pokazać ci, że życie jest wspaniałe. Wyzdrowiałeś, masz wspaniałych przyjaciół, brata i ukochanego chłopaka. Ja już nie jestem Ci potrzebny. - Uśmiechnął się do mnie.

-Hidan, ja nie chcę, byś odchodził!

-Ja też nie, ale muszę. Lecz nie musisz się martwić, bo zobaczymy się po drugiej stronie.

Poczochrał mi włosy i zniknął. Już na zawsze w moim życiu.

Całe moje życie było wspaniałe. Resztę mojego życia spędziłem u boku Sasoriego i mieliśmy cudowne dzieci. Wszystko było piękne, a teraz stoję przed drzwiami w jakimś korytarzu. Nie mam swoich 70 lat, ale 20. To tak, jakbym wypił eliksir młodości. Otworzyłem drzwi i zobaczyłem wielu ludzi. Po chwili poczułem czyjąś rękę na moim ramieniu. Odwróciłem się i zobaczyłem Hidana.

-Witaj po drugiej stronie, Dei. - Uśmiechnął się do mnie.

-Hidan, tak bardzo tęskniłem. - Przytuliłem go.

-Ja również. Chodź, zaprowadzę Cię do innych.

Zaprowadził mnie do innego pomieszczenia gdzie byli oni. Itachi, Kisame, Konan, Naruto i mój ukochany Sasori. Wreszcie mogę ich znowu zobaczyć. Podbiegłem do nich i mocno każdego przytuliłem.

-Witaj z powrotem, Dei - powiedział Sasori, całując mnie.

I nawet po śmierci mogę być wśród najbliższych osób. 

i oto koniec. Przepraszam, ale wydaje mi się, że to opowiadanie mi nie wyszło. Straciłam na nią wenę i dlatego tak szybko się skończyło, bo nie chciałam pisać głupot. Następne opowiadanie postaram lepiej napisać.  I teraz decyzja należy do was. Chcecie SasoDei czy KisaIta?