Rozdział 22

28 tydzień ciąży
Po 3 tygodniach stan zdrowie Deidary był zniewalający. Pamiątką po wypadku jest tylko strup na czole. Itachi pozwolił na normalne funkcjonowanie w wychodzenie z domu. Był pewny, że zawroty i ból głowy nie pojawi się.
Tego dnia Sasori i Deidara razem poszli na zakupy. Musieli kupić ubranka dla małego króliczka, oraz ubrania dla samego blondyna. Weszli do galerii i skierowali się do sklepu dla niemowląt. Deidara przytulił się do boku męża, a Sasori obejmował go ciasno ramieniem. Każdy z nich miał uśmiech na twarzy. Jego brzuch był coraz większy i dumnie go pokazywał. Położył dłoń na nim i poczuł jak mała nóżka odbija się o jego rękę.
- Jest dziś bardzo ruchliwy.- Powiedział Deidara wychodząc do sklepu.
- Pewnie jest podekscytowany nowych ubrań.- Rzekł Sasori całując blond głowę.
Deidara puścił rękę brązowookiego.i podszedł do jednego przedziału dla chłopców. Stanął przed wieloma śpioszkami, które rozczulały serce blondyna. Wziął z wieszaka jedne całe niebieskie i brązowe. Odwrócił się i zobaczył Sasoriego, który stał koło niego, a w rękach trzymał dwa przeurocze ubranka. W lewej miał ubranko białego króliczka, a w prawej miał czapeczki z króliczymi i kocimi uszkami.
- Sasori, jakie one są słodkie.- Zapiszczał Deidara podchodząc do niego. Czerwonowłosy zabrał od Deidary śpioszki i włożył do trzymanego koszyka.
- Chodź, znajdziemy coś jeszcze.
Kupili jeszcze zielone śpioszki oraz bardziej wyjściowe ubranka. Dodatkowo zabrali jeszcze brązowego pluszowego misia i białego króliczka, grzechotki i inne zabawki.
Gdy wszystko kupili, poszli do drugiego sklepu, gdzie Deidara kupił sobie nowe ubrania. Niestety w stare już się nie mieścił.
Po zakupach wrócili do domu. Deidara wszedł na górę, do pokoiku ich synka i schował ubranka, a zabawki poukładał. Małego, białego króliczka położył w łóżeczku malca.Wyszedł z pokoju i wszedł do ich sypialni. Poukładał swoje rzeczy do szafy i położył się do łóżka. Był bardzo zmęczony. Te zakupy go wykończyły. Sasori wszedł do pokoju i podszedł do blondyna całując go w czubek czoła.
- Prześpij się kochanie. Widzę, że jesteś zmęczony.
Deidara pokiwał głową i zakopał się pod kołdrą. Sasori wyszedł z sypialni i poszedł do biblioteki gzie zaczął oglądać zdjęcia. Otworzył album na zdjęciu szkolnym. Uśmiechnął się na wspomnienie, tamtego dnia.
Był słoneczny dzień. Sasori i Deidara siedzieli sobie pod drzewem na podwórku szkolnym. Była długa przerwa i czekali na resztę Akatsuki. Zaczynał się drugi semestr 2 klasy liceum. Coraz więcej sprawdzianów i ocen. Każdy miał dość
- Gdzie oni są?- Spytał się Sasori. Naprawdę, przy wszystkich chciał zadać TO pytanie Deidarze. Ale ich nadal nie ma.
- Zobacz, właśnie idą. Nie gorączkuj się Danna.- Uśmiechnął się blondyn.
- Po prostu nienawidzę czekać.
Nagato podbiegł do dwójki chłopaków i uiadł na trawie.
- Jesteśmy!- Zaśmiał się czerwonowłosy.
- Dłużej nie można było?- Spytał Sasori.
- Nie przesadzaj. Raz możesz poczekać.- Powiedział Itachi kładąc się na trawie. Wszyscy przycupnęli i spojrzeli wyczekująco na brązowookiego. O jego planie wiedzieli tylko Itachi i Yahiko, dlatego brunet podał mu niewidocznie prezent dla blondyna. To, że miał dziś urodziny dawało mu więcej wiry.
- Deidara- Zaczął. Blondyn czerwony na twarzy spojrzał na przyjaciela.- Jesteś dla mnie bardzo ważny odkąd pojawiłeś się w naszej klasie. Codziennie coraz bardziej mi się podobałeś. Deidara kocham cię najmocniej na świecie.
Blondyn cały czerwony i ze łzami w oczach mocno przytulił przyjaciela. Sasori od razu odwzajemnił uścisk. Niebieskooki zobaczył uśmiechniętych przyjaciół. Wiedział, że dobrze wybrał.
- Ja ciebie też kocham.
Wszyscy zebrani zaczęli klaskać i gratulować. Sasori życzył mu wszystkiego najlepszego i podarował prezent oraz pocałował go w usta. I teraz wiedział, że ma cały swój świat w ramionach.
Uśmiechnął się na wspomnienie i zamknął album. Wyszedł z biblioteki i wszedł do sypialni. Położył się koło blondyna przytulając go od tyłu tym samym obejmując rękoma brzuch. Pocałował go w głowę i sam zasnął trzymając swój mały świat.

Rozdział 21

25 tydzień ciąży
Itachi kończył swoją przerwę w pracy, gdy przybiegł do niego pielęgniarz.
- Doktorze, przyjeżdżają trzy karetki z wypadku.
Itachi spojrzał na niego i wybiegł ze szpitala czekając na pojazdy. Kazał jeszcze by inni lekarze zajęli się nowymi pacjentami.
- Co się wydarzyło?- Spytał.
- Wiemy tylko, że był wypadek samochodowy z czterema samochodami.
Nagle usłyszeli syreny karetek. Wszystkie trzy podjechały pod szpital. Jedna została otwarta i brunet szybko podszedł. Przerażony spojrzał na zakrwawioną głowę Deidary. Wziął od ratownika kartę i przeskanował ją wzrokiem.
- Mocne uderzenie głową o szybę. Jego stan jest stabilny. Ciśnienie krwi w normie.- Powiedział jeden z ratowników. Itachi pokiwał głową i oddał kartę.
- Zabrać go na sale. Ja się nim zajmę.- Spojrzał na przyjaciela.- Deidara spokojnie, wszystko jest w porządku. Wszystkim się zajmę. Powiedź mi czy coś cię boli?
- G...Głowa.- Powiedział szeptem.
Wjechali na sale i Itachi zaczął sprawdzać jego stan. Przechylił jego głowę by zobaczyć ranę, na samo szczęście nie głęboką. Wziął do ręki latarkę i zaświecił blondynowi do oczu. Przesłuchał go i zmierzył ciśnienie.
- Sakura- Spojrzał na różowowłosą.- Podaj leki przeciwbólowe dostosowane dla ciężarnych do kroplówki.
- Dobrze.- Powiedziała i wybiegła z sali.
- Ino zajmij się jego raną na głowie.
- Oczywiście.
- Karin, przywieź tutaj ultrasonograf. Będzie nam potrzebny by zobaczyć czy nic nie jest z dzieckiem.
Gdy głowa Deidary była zabandażowana, Itachi zaczął włączać ultrasonograf. Podwinął jego koszule i głowicą zaczął jeździć po brzuchu. Wreszcie zatrzymał głowice i zaczął przyglądać się. Po chwili odetchnął z ulgą i spojrzał na przyjaciela.
- Z dzieckiem wszystko w porządku, nie musisz się martwić. Jest zdrowe i nie ma żadnych uszkodzeń.
- To dobrze. Rany, bardzo się martwiłem.
- Na samo szczęście nie potrzebnie. No dobrze, daję ci spokój. Twoje obrażenia nie są straszne, więc prawdopodobnie szybko wyjdziesz. Teraz odpoczywaj.
- Dobrze i dziękuje.
Itachi wyszedł z sali i poszedł korytarzem do swojego gabinetu. Nawet nie przeszedł dwóch metrów, a prawie wpadłby na niego zdyszany Sasori.
- Itachi, gdzie Deidara?! Co z nim jest?! Czy wszystko w porządku z ni i dzieckiem?!
- Sasori, uspokój się. Z Deidarą i dzieckiem wszystko w porządku. Są cali i zdrowi. Nic im nie zagraża. Chodź, pójdziemy do niego.
Sasori pokiwał głową i podążył za przyjacielem. Gdy weszli, Deidara spojrzał na nich i uśmiechnął się.
- Sasori.
Czerwonowłosy szybko podszedł do męza i mocno przytulił. Blondyn od razy odwzajemnił uścisk. Trochę się odsunęli i Sasori pocałował miejsce gdzie na czole miał bandaż oraz jego brzuch.
- Tak się martwiłem.- Powiedział.
Deidara uśmiechnął się i pocałował go w czubek głowy,a Itachi podszedł do nich z uśmiechem.
- Deidara.- Spojrzał na przyjaciela.- Wydaje mi się, że jeszcze dziś będziesz mógł wyjść. Masz tylko ranę na głowie, która szybko się zagoi. Wiem, że wyzdrowiejesz szybciej w domu niż tutaj.Chce żebyś przez cztery, pięć dni leżał w łóżku i nie schodził sam po schodach, dobrze?
Deidara pokiwał głową i bardziej przytulił się do Sasoriego.
- Dobrze, idę zrobić wypis i dać wam receptę na lek przeciwbólowy. Na pewno, będzie jeszcze cię boleć głowa.- Powiedział i wyszedł z sali.
Sasori pomógł ukochanemu wstać z łóżka oraz ubrać się. Bardzo się cieszył, że blondyn wyszedł z tego wypadku prawie bez szwanku. Itachi dał im wypis i życzył bezpiecznej drogi. Wiedział, że Sasori nie opuść teraz Deidary dalej niż na metr.

Rozdział 20

 Życzę miłej lektury :)

25 tydzień ciąży
Sasori siedział w pokoju króliczka i mieszał niebieską farbę. Pokój do połowy był pomalowany na zielono, a druga połowa będzie na niebiesko. Wziął się za malowanie pokoju. Oczywiście Deidara chciał pomóc, ale Sasori mu na to nie pozwolił. Dlatego blondyn siedzi w bibliotece i czyta książkę.
Wstał i nałożył na ścianę ostatnią warstwę niebieskiego. Gdy skończył wziął mały pędzelek, namoczył go czarną farbą i zaczął rysować na wyschniętej, zielonej ścianie. Po skończonym malowaniu spojrzał na ściany dumnie. Niebieskie ściany były ozdobione ptaszkami, króliczkami i innymi zwierzątkami, a zielone ściany były ozdobione czerwonymi chmurkami z białą obramówką na czarnym tle. Uśmiechnął się i poszedł po Deidare by pokazać mu swoje dzieło. Wszedł do biblioteki i podszedł do zaczytanego chłopaka.
- Cześć kochanie, co tam czytasz?- Spytał spoglądając mu przez ramię.
- Książek dla przyszłych rodziców. Ty też powinieneś zacząć ją czytać.- Powiedział patrząc na męża. Zamknął książkę i wstał z kanapy.- Skończyłeś?
- Tak i chce byś zobaczył.
Wziął chłopaka za rękę i poprowadził go do pokoju ich syna. Deidara stanął w progu i z wielkimi oczami spoglądał na pokoik. Odwrócił się do Sasoriego i mocno go przytulił.
- Wygląda przepięknie.
Sasori uśmiechnął się i położył dłoń na widocznym brzuszku, gdzie poczuł małą rączkę odbijającą się o jego własną.
- Mu też się podoba.
Deidara zaśmiał się i pocałował go w nos.
- To teraz weź się do roboty z meblami, a ja zrobię obiad.
- Dobrze kochanie.- Pocałował go w czoło i zabrał się do roboty. Blondyn zszedł na dół i poszedł do kuchni przyrządzać pyszny obiad.
Wieczorem usiedli przytuleni o siebie, oglądając film sensacyjny. Deidara wtulony w ramię Sasoriego, a jego ręka na zaokrąglanym brzuchu.
- Jutro pojadę do Yahiko. Chce ze mną porozmawiać.
- Dobrze. Zawieść cię?- Spytał patrząc na chłopaka.
- Nie, pojadę taksówką. Jeden raz mnie nie zbawi, a nie chcę byś wyrywał się z pracy tylko po to by mnie zawieść do niego. Dam radę.
- Dobrze, ale zadzwoń, albo napisz gdy będziesz u Paina i gdy będziesz wracać.
- Na twój rozkaz Danna.

Blondyn wsiadł do czerwonej taksówki i podał adres przyjaciela. Przez całą drogę spoglądał przez okno oglądając rodziców pilnujących swoje małe pociechy. Jego ręka powędrowała na brzuch. Od razu poczuł kopnięcie małej nóżki o jego rękę. Uśmiechnął się przymykając oczy.
Taksówka zatrzymała się przed mieszkaniem pomarańczowowłosego. Zapłacił kierowcy i wyszedł z samochodu. Wyjął telefon i wysłał wiadomość do Sasoriego, że bezpiecznie dojechał na miejsce. Schował telefon i wszedł do klatki oraz na piętro. Nie trudził się z pukaniem, od razu wszedł do środka
- Yahiko jestem!- Krzyknął ściągając buty. Fioletowooki wyszedł z kuchni i spojrzał na przyjaciela ze zdziwieniem.
- A pukać to już trudno?- Spytał zaprowadzając przyjaciela do salonu.
- A ty pukasz?- Odpowiedział pytaniem na pytanie.
- No... nie. Dobra nie o tym chciałem z tobą porozmawiać.
- A więc słucham.
Yahiko usiadł naprzeciwko blondyna i oparł się o fotel.
- Dzwonił do mnie psychiatra Madary. Dowiedziałem się, że numer telefonu Itachiego i twój ma od niego. Doktor Kabuto nie miał zielonego pojęcia o tym dopóki mu nie powiedziałem.
- Ok rozumiem, ale po co do ciebie dzwonił?
- Sędzia, który prowadził rozprawę Madary kazał mu do mnie zadzwonić bym miał oko na niego przez kilka miesięcy, gdy tu będzie. Dodatkowo Madara dostał nakaz sądowy . Do nas nie może się zbliżać na 10 metrów, a do ciebie i twojej rodziny na 20 metrów.
Deidara odetchnął głęboko i napił się wody, która była na stoliku.
- Ile on tutaj będzie?
- Jak mówiłem kilka miesięcy. Sędzia jak i jego lekarz chcą zobaczyć, czy jest do końca zdrowy. Jeżeli mu odbije, znowu go zamkną.
- Rozumiem. Mam nadzieje, że go nie spotkam.
Rozmawiali jeszcze przez kilka godzin, gdy Deidara nie musiał wracać do domu. Pożegnał się z Yahiko i wyszedł z mieszkania. Zadzwonił jeszcze do Sasoriego, że za 15 minut wróci do domu. Wsiadł do taksówki, którą zamówił jeszcze w mieszkaniu Yahiko i podał adres kierowcy. Nadal rozmyślał nad rozmową. Bardzo by nie chciał żeby Uchiha mieszał się do jego życia. Gdy odwrócił głowę zobaczył oślepiające światło. Po chwili samochód został uderzony z impotentem przez inne auto. Deidara uderzył głową o szybę i poczuł rozrywający ból. Po chwili stracił przytomność.

Rozdział 19

22 tydzień ciąży
 Deidara skanował wzrokiem szafę tym samym wyrzucając niezbędne rzeczy. Wreszcie znalazł to czego szukał. Czarny płaszcz w czerwone chmurki. Wziął go do ręki i położył na kanapie. Przebrał koszule oraz spodnie i nałożył na siebie płaszcz. Niestety zapiąć go już nie mógł.
Położył dłoń na swoim zaokrąglonym brzuchu i poczuł jak o jego rękę odbija się mała nóżka. Uśmiechnął się i wyszedł z sypialni. W salonie czekał na niego Sasori. Uśmiechnął się i podszedł do blondyna by zawiązać na jego czole ochraniacz. Położył dłoń na jego brzuchu i pocałował w usta.
- Gotowy?
- Tak.
Wyszli razem z mieszkania i weszli do samochodu. Sasori odpalił i ruszyli w stronę ich starej szkoły. Dziś było spotkanie absolwentów maturalnych. Wszyscy spotykali się po kilku latach w ich starej szkole. Każdy był podekscytowany by zobaczyć stare miejsce nauki. No oprócz Kisame i Sasoriego. Oni tam są codziennie.
Po 10 minutach dotarli na miejsce. Zobaczyli jak budynek jest oświetlony i było słychać wydobywającą się z budynku muzykę. Wyszli z samochodu i razem poszli w stronę budynku. Zobaczyli, że na miejscu jest już Kisame i Itachi oraz Nagato, Konan i Yahiko. Podeszli do nich by się przywitać.
- Sasori no Danna, przejdziemy się? Chce zobaczyć czy się coś zmieniło.- Poprosił Deidara trzymając ręce na swoim brzuchu. Sasori uśmiechnął się i objął go w pasie.
- Oczywiście kochanie, chodźmy.
Razem wyszli z zatoczonej sali gimnastycznej i zaczęli rozglądać się po szkole. Deidara stanął przy jednej z gablotek, gdzie było zdjęcie całej grupy Akatsuki. Uśmiechnął się na to i przyciągnął męża do siebie. - Sasori, zobacz nasze zdjęcie nadal jest wywieszone.- Sasori objął go od tyłu kładąc rękę na jego widocznym brzuchu.
- No widzisz. Widocznie Kakashi nie maił zamiaru jej zdejmować. Przecież sam powiedział, że jesteśmy jego ulubieńcami.
- Nie prawda. Jego ulubieńcami są Naruto, Sakura i Sasuke.
Sasori zaśmiał się i pocałował go w czubek głowy.
- Masz racje, ale zawsze można pomarzyć.
Po dwóch godzinach zabawa zaczęła się rozkręcać. Wszyscy z Akatsuki byli w komplecie i razem siedzieli przy stoliku. Wszyscy się śmiali i rozmawiali o czasach szkolnych.
- A pamiętacie, jak Jiraya-sensei przebrał Nagato, Konan i Yahiko za żaby? Yahiko chodził naburmuszony przez cały tydzień i w ogóle z nim nie rozmawiał.- Powiedział rozbawiony Hidan- Mam nawet zdjęcie.
- Co?!- Wykrzyknął Pain- Zdjęcie?! Mówiłeś, że je spaliłeś.
- Jest to cudowna pamiątka, nie mogę tego zrobić.
- Sam to zrobię, gdy tylko do ciebie przyjdę!- Powiedział wkurzony.
- Danna- Usłyszał koło swojego ucha cichy szept Deidary.- Jestem zmęczony, możemy wrócić do domu?- Spytał głaszcząc swój brzuch.
- Oczywiście kochanie, jeżeli jesteś zmęczony wrócimy do domu.
Pomógł ukochanemu wstać, pożegnali się z przyjaciółmi i wyszli z budynku. Wsiedli do samochodu i ruszyli do domu.
- Nasz chłopczyk chyba się obudził bo zaczął się ruszać.- Zachichotał niebieskooki czując jak mała rączka odbiła się o jego brzuch. Sasori uśmiechnął się czule i pogłaskał brzuch męża.
- Ma to po tatusiu.
- Ha, ha, ha bardzo śmieszne.- Powiedział Deidara kładąc głowę na szybie.
Po 10 minutach dotarli do domu. Zdjęli buty oraz płaszcze i poszli do sypialni. Deidara od razu położył się na swojej połówce i zasnął. Sasori wszedł do łazienki by się umyć. Po skończonym  myciu wszedł do łóżka. Alan leżał pomiędzy poduszkami cichutko mrucząc. Czerwonowłosy położył się i przyciągnął do siebie blondyna. Pocałował go w czubek głowy i mocno go przytulił.
- Kocham cię.
Deidara tylko coś mruknął przez sen i bardziej się w niego wtulił. Sasori zachichotał i również po chwili odpłynął.

Rozdział 18

Zapraszam i przepraszam, że krótki, ale mam małe problemy rodzinne. Mam nadzieję, że się spodoba.

20 tydzień ciąży
Deidara leżał na kozetce, a koło niego siedział Sasori trzymając go za rękę. Itachi jeździł głowicą maszyny po brzuchu chłopaka. Zatrzymał się na jednym miejscu i uśmiechnął się
- Nasz mały książę jest zdrowy jak ryba. Tu...- Pokazał palcem na ekran.- Zobaczycie jak ssie kciuk.
Deidara uśmiechnął się przypatrując się maleństwu, które znajduje się pod jego sercem. Wziął od bruneta papier i wytarł swój brzuch. Za pomocą Sasoriego wstał z kozetki i podszedł do biurka Itachiego.
- Od teraz będą cię boleć plecy, co bardzo przeszkadza w spaniu, ale wiem, że dasz radę. Jeżeli by się coś działo zadzwońcie do mnie.
- Oczywiście Itachi, dziękuje.
Pożegnali się i wyszli ze szpitala. Wsiedli do samochodu i ruszyli do domu.
- Danna.- Zaczął blondyn.- Możemy jutro pojechać na zakupy? Potrzebuje nowych spodni.- Powiedział smutnym głosem.
- Kochanie nie smutaj, oczywiście, że pojedziemy.
- Ale Danna, zaczynam być coraz grubszy.
Sasori przewrócił oczami i złapał rękę blondyna.
- Nie jesteś gruby tylko w ciąży. To normalne, że utyjesz kilka kilo. Dziecko też waży kochanie. A ja zawsze będę cię kochać.- Pocałował rękę blondyna i dalej skupił się na drodze. Na ustach Deidary widniał uśmiech. Był szczęśliwy, że ma przy sobie właśnie czerwonowłosego. Bardzo mu pomaga i kocha nad życie. Dobrze pamięta kiedy zaczął ufać Sasoriemu.
Była pora obiadowa. Akatsuki siedzieli na stołówce i jedli lunch. No cóż, Sasori bardziej dźgał niż jadł. Jego wzrok cały czas był na blondynie, którego poznał 2 tygodnie temu. Deidara ani o krok nie opuszczał Yahiko lub Itachiego, a nie długo miało się to zmienić.
Pod koniec lekcji, gdy miał wychodzić usłyszał jak, ktoś go woła. Odwrócił się i zobaczył przed sobą Yahiko.
- Sasori, mogę cię o coś poprosić?- Spytał z nadzieją w głosie.
- Jasne, co chcesz bym zrobił?
- Muszę zostać na dodatkowej chemii, a Itachi na dodatkowej biologii. Zabrałbyś Deidare do domu? Chciałbym wiedzieć, że dotrze bezpiecznie.
- Jasne bardzo chętnie.
I z tymi słowami poszedł w kierunku, gdzie właśnie szedł Deidara. Stanął koło niego i uśmiechnął się. Blondyn, gdy zobaczył czerwonowłosego od razu zarumienił się i spuścił wzrok.
- S-Sasori... 
- Cześć Dei, Yahiko poprosił mnie bym odprowadził się do domu.
- A-Ale nie musisz, n-naprawdę.- Szepnął blondyn.
- Ale chce. To co idziemy?
- Dobrze.
I to stało się rutyną. Codziennie Sasori odprowadzał Deidare do domu. Dzięki temu blondyn zaczął ufać i jemu. I od dawna na jego twarzy pojawił się szczery uśmiech.
Deidara poczuł jak toś kładzie rękę na jego własną. Odwrócił się i zobaczył uśmiechniętego Sasoriego.
- Jesteśmy na miejscu. Co cię tak rozproszyło?- Spytał pomagając mu wysiąść.
- Wspomnienia- Powiedział Dei.- Wspominałem nasze chwile w liceum.
Sasori zaśmiał się i objął go ramieniem. Gdy byli już w domu, Deidara poczuł ucisk. Skrzywił się i oparł rękę o ścianę, a druga powędrowała na brzuch.
- Dei, kochanie wszystko w porządku?- Spytał przestraszony Sasori
- Tak tylko- Uśmiechnął się.- dziecko kopie.
Sasoriemu aż zaświeciły oczy.
- Naprawdę?- Spytał. Blondyn pokiwał głową i wziął rękę czerwonowłosego na brzuch.- Czuję.- Powiedział uradowany. Popatrzył na męża, który mały łzy szczęścia.
- Kocham cię.
- I ja ciebie też.