Rozdział 31

Sasori siedział w pokoju nauczycielskim wypełniając dokumenty dla Tsunade. Musiał przyjechać na chwilę za jej prośbą. Oczywiście nie chciał zostawiać męża i syna samych, ale nie mógł tak po prostu odmówić.
Odłożył pióro i wstał ze swojego miejsca. Zabrał do ręki dokumenty i poszedł prosto do gabinetu dyrektora. Gdy był na miejscu zapukał i jak usłyszał zaproszenie wszedł do środka.

- Ach Sasori to ty.- Powiedziała uśmiechnięta blondynka. Kątem oka zobaczył jak coś próbuje ukryć za biurkiem. Dobrze wiedział co tam ukrywa, ale nic nie powiedział wiedząc, że Shizune ją upomni.

- Witam Tsunade-sama. Wypełniłem dokumenty chodź nie wiem po co.- Powiedział kładąc jej na burko kartki.

- Wiem, że masz teraz dziecko i na pewno będziesz potrzebował więcej czasu dla nich, dlatego od nowego semestru będziesz miał nauczyciela do pomocy.

- Naprawdę nie musiałaś tego robić.- Oznajmił, ale naprawdę cieszył się z tej wiadomości.

- Ale zrobiłam. Nie chcę by moi pracownicy się przemęczali. Nawet już wiem kto to będzie.

- Serio?

- Oczywiście, znasz tą osobę. To Makiko, twoja była praktykantka.

Sasoriemu od razu zniknął uśmiech i delikatnie się spiął.

- Czemu właśnie ona?

- Pod koniec semestru kończy studia. Ma bardzo dobre wyniki i znacie się, więc będzie wam łatwiej. Od razu się zgodziła na moją propozycje.
„ Nie dziwie się” pomyślał w myślach.

***

Wszedł do mieszkania zdejmując buty i płaszcz. Poszedł do salonu, gdzie Deidara siedział na kanapie rysując coś na kartce. Jego mały synek spokojnie spał w leżaczku. Podszedł do męża całując go w czubek głowy. Deidara zamruczał i spojrzał w brązowe tęczówki ukochanego.

- Hej. Co się stało? Wyglądasz na załamanego.

Sasori westchnął i usiadł koło blondyna obejmując go ramionami.

- Tsunade chce od nowego semestru nowego nauczyciela, by mi pomagał z innymi klasami. Wiesz, bym miał więcej czasu dla was.

- To przeciesz dobrze. Nie cieszysz się?

- Oczywiście, że się cieszę, ale tym nauczycielem będzie Makiko.

Naprawdę nie chciał martwić blondyna. Zbytnio przejmuje się sprawą Madary, ale nie chciał okłamywać go w taki sprawach.

- Jak to Makiko?- Spojrzał na niego swoimi błękitnymi tęczówkami.

- Tsunade wybrała właśnie ją. Mówi, że ma dobre wyniki i chciałaby, była to osoba młoda.

- Nie można nic z tym zrobić, prawda?

Naprawdę by chciał, aby Sasori zaprzeczył, ale wiedział, że to tylko jego nadzieje.

- Niestety nie, kochanie. Ale nie martw się, wszystko będzie dobrze.

***

Deidara siedział na dywanie patrząc jak Konan z rozczuleniem w oczach patrzy jak Saori próbuje sturlać się z brzucha na plecy. Maluch obrócił się na bok i sturlał się na plecki. Zaśmiał się szczęśliwie wyciągając rączki ku górze. Konan zagruchała i wzięła dziecko na ręce.

- Komu udało się przewrócić na plecki, komu?- Powiedziała całując rumiany policzek. Saori zapiszczał i dotknął małą rączką jej niebieskich włosów.

- Mówiłem ci, że już potrafi.- Powiedział blondyn pijąc ciepłą herbatę.

- Tak mówiłeś, ale chciałam to zobaczyć na własne oczy.- Powiedziała wstając- To pora jedzenia?

- Tak.

Deidara położył kubek na stoliku i wraz z przyjaciółką weszli do kuchni. Wyjął z lodówki mleko i zaczął je grzać.

- Naprawdę, nie chciał z resztą jechać do kręgielni?- Spytał sprawdzając mleko.

- Nie. Chciałam zostać z Saorim. Dodatkowo udało mi się namówić Sasoriego, by jechał.

- Nadal nie wiem, jak to zrobiłaś.

- Powiedziałam mu, że jak z nimi pojedzie dam wam spokój na miesiąc.

Deidara zaśmiał się i podał Konan mleko. Dziewczyna dała chłopcu butelkę, który od razu zaczął pić.

- Ty naprawdę jesteś dobra z dziećmi.- Rzekł blondyn siadając na krześle.

- Kocham dzieci. Zrobiłabym dla nich wszystko.

- Wierze.

- A ty- spojrzała na przyjaciela- Byś chciał drugie dziecko?

Deidara spojrzał na nią ze zdziwieniem w oczach i małym rumieńcem na twarzy.

- Skąd to pytanie?- Wykrztusił.

- Tak po prostu pytam. Z ciekawości.

- Nawet o tym nie myślę. Na razie mam Saoriego i on mi wystarczy. Może za kilka lat. Oczywiście Sasori też musi chcieć.

- Oczywiście , że by chciał. Widać jak patrzy na was z iskierkami w oczach.

Gdy Saori wypił wszystko i został odbity, Konan położyła go w leżaczku. Maluch od razu zasnął. Usiadła koło blondyna patrząc na niego uważnie.

- Muszę ci coś powiedzieć.

- Mi możesz powiedzieć wszystko.

- Pamiętasz Orochimaru? Tego co dawał ci znieczulenie przy porodzie.

- Tak, pamiętam go. Był bardzo dziwny.

- Pewnie wiesz, że był kiedyś członkiem Akatsuki. Chce wrócić.

- Co na to Yahiko?

- Nie chce się zgodzić.

- Dlaczego?- Spytał zaskoczony. Jak kiedyś należał do Akatsuki, to dlaczego teraz Yahiko nie chce go przyjąć.

- Ponieważ robi to dla ciebie i Itachiego.

- Nie rozumiem.

- Orochimaru chce dołączyć prawdopodobnie z dwóch powodów. Pracuje z Itachim, a sam powiedział nam, że w pracy podlizuje mu się i z nim flirtuje. Ki same nie chce by był w Akatsuki. A drugi powód to… spotykał się z Madarą, gdy ten był w szpitalu psychiatrycznym.

- Z Madarą?- Spytał przestraszony.

- Dlatego Yahiko nie chce go tu. Hidan go popiera z powodu twojego stanu. Nie chce byś popadł w depresje.

Deidara uśmiechnął się i przytulił przyjaciółkę.

- Dziękuje, że o mnie myślicie.

- Zrobimy wszystko dla twojego zdrowia.

 

Zostało nam 5 rozdziałów i epilog do końca. Zaczełam pisać nowe opowiadanie, które zostanie dodane po skończeniu tego (Oczywiście, jeżeli będziecie chcieli). Chciałabym prosić kogokolwiek o pomoc z moimi błędami od nowego opowiadania. Jest ktoś chętny? Ps. Kto jest za one shotem?